Շահանե, դու մեղրի նման ու Մեղրիի Շահանե… Հուզեցիր ինձ քո անկեղծությամբ այնպես ու այնքան, որ չկարողա ցաանմիջապես արձագանքել: Երկրորդ, ահա երրորդ անգամ կարդացի քո Ամանորյա խոստովանությունը:Անսպասելիությունից շունչս կտրվեց: Մենք ընկերներ ենք,Շահանե։ Եվ վերջ։ Ամենադժվարը, երևի, սովորողի և դասավանդողի ընկերությունն է` որպես կրթական աշխատանք։ Սա է հենց մեր կրթական այլընտրանքը։ Կրթահամալիրում ստեղծվող հեքիաթի հերոսներ, երեկ` Մանե Գևորգյան, այսօր` Շահանե Խաչիկյան, ձեր ընկերներու դասավանդողներ։ Հետո. ի՞նչ են լինում կրթահամալիրային հեքիաթներն ու նրանց հերոսները։Ինչպե՞ս անենք, որ դառնան մեր ժամանակի հերոսներ:Հիմա հերոսի իմ սահմանումը տամ, որ ինձ ծանոթ էՙՀազարան բլբուլ՚-ի Հովհաննես Թումանյանի մշակումից:Նա, ով չի շեղվում իր գործից, իր անելիքից, ով չնայած աջից ու ձախից հնչող ձայներին, չի տրվում մոլորություններին, անցնում է իր ճանապարհը, չի շեղվում, չի քարանում:
Քույր իմ, ընկեր իմ, Մեղրիի փոքր թաղից մինչև Շուշի, Խնձորուտ, Հեր-Հերով, Եղեգիսի կիրճով, Սելիմի լեռնանցքով, Մադինայով Նորատուսի խաչքարեր… հո հետ չե՞ս մնում, գալիս ես չէ՞, Դիլիջանի լեռնանցքով Գոշավանք, մինչև… Որքա՛ն հուշարձանի քար կա ընկած ու ամեն վայրկյան քանի քար է ընկնում կիսավեր հուշարձաններից, որքա´ն չկառուցվող տուն կա, որքա´ն անապատացող հող ու ահագնացող մարդկային ծուլություն ու թշվառություն, անհավես կյանք… Շեղվել չի կարելի, Շահանե, որ չքարանաք, որ շարունակեք ձեր սկսած գործը կրթահամալիրում, որ ընդարձակեք կրթական պարտեզը այնպես, որ պարտեզ սկսի դառնալ Հայաստանը: Շնորհավոր Նոր տարի:
Շնորհակալ եմ,տիա՛ր, շունչս կտրվեց: Գալիս եմ...Պատրաստ, պարտավորված, ամբողջ պատասխանատվությամբ. ընկերությունը ամենապարտավորեցնողն է: Շնորհակալ եմ: Վայ նրանց, ովքեր հեքիաթներին չեն հավատում: Հոգու ցնծությամբ, աղմուկ-աղաղակով, շնչակտուր...
ОтветитьУдалитьՍեբաստացի Շահանե Խաչիկյան...