вторник, 26 марта 2013 г.
Հետաքրքիր բան է ճանապարհորդելը, սկսվում է ու չգիտես ինչով կավարտվի
Հետաքրքիր բան է ճանապարհորդելը, սկսվում է ու չգիտես ինչով կավարտվի: Համով է շատ, ինչ ասես, որ չես համտեսում: Վստահելի է `փակ աչքերով, ծանրացած գլխիդ համար ընկերոջդ ուսը ճիշտ ժամանակին է օգնության հասնում: Երաժշտական է, բարի, գունավոր, ցանկություններով լի եւ յուրաքանչյուր ցանկություն բարձրաձայն ուղեղիդ մեջ ուշադրություն է պահանջում:
воскресенье, 24 марта 2013 г.
Գիտեք ովքեր են երջանիկները ...
Գիտեք ովքեր են երջանիկները ... Մարդիկ, ում վաղը երբեք չի վերջանում, մարդիկ, ում վաղը միշը անհայտ է, նա էլ հենց ապրեցնում է: Երջանիկները նրանք են, ովքեր ընդունում են անհայտի կանչը եւ չեն ապրում թեորիաներով: Չգիտեմ, գուցե սխալվում եմ: Իմ կարծիքով, գիտելիքը դա թեորիա է, իմացությունը `փորձ: Ինչումն է տարբերությունը: իմացությունը, երբ ճանապարհ ես գնում, տեսնում ես, ընկնում եւ բարձրանում ես: Գիտելիքը, երբ մեկը անցնում է այդ ճանապարհը եւ քեզ պատմում է դրա մասին: Վաղը ՄԵՆՔ ճանապարհ ենք անցնելու : Մենք միասին `դասավանդող եւ սովորող, թեորիան եւ իմացությունը: Միասին ճամփա անցնելը հրաշալի դաս է, որը սովորեցնում է ներել, մոռանալ, կիսվել, հասկանալ, իմացություն ձեռք բերել, ապրել, պայքարել, կարճ ասած` հինգ հոգով մեկ երգ երգել: Մեր վաղը երբեք չի վերջանալու, մենք այնքան նման մեր նպատակներով եւ այնքան տարբեր մեր առանձնահատկություններով: Մենք երջանիկ ենք, որովհետեւ ունենք իմացություն ձեռք բերելու հնարավորություն:
Ցտեսություն `խնդրում եմ կարոտեք մեզ:
воскресенье, 17 марта 2013 г.
Շնորհակալ եմ, որ իմ երեխա լինելը ձեզ չի խանգարում
Միայն ուրիշների հայացքներում կարող ենք տեսնել մեր իրարական դեմքը, նրանց կարծիքներում գտնել մեր առանձնահատկությունը: Մարդիկ դաժան են, որովհետեւ ունեն կուռքեր, նրանք ուզում են, որ իրենց երեխան, քույրը, եղբայրը, ընկերը, երբեմն նաեւ աշակերտը լինեն այնպիսին, ինչպիսին, որ իրենք են ուզում : Ու իրականություն դարձնեն իրենց չիրականացած երազանքները: Մեզանից ոչ ոք կատարյալ չէ, եւ ցանկացած մարդ, ում հետ մտերմանում ենք, տեսնում է մեր թերությունները: Մենք իրավունք ունենք ունենալ թուլություններ եւ թերություններ `դա ամենեւին էլ դժբախտություն չէ: Դժբախտություն, երանի նրան ով չգիտի թե ինչ է դա: Կար ժամանակ երբ ամեն ինչի մեջ գտնում էի երջանկանալու հնարավորութուն, ասօր փորցում եմ մնալ երեխա, անկախ ճակատագրիս առաջադրանքների: Դժվարությունները հաղթահարում եմ իմ սիրած մարդկանց, խաղի, զբաղված լինելու միջոցով: Խաղում եմ, որ ետ դառնամ մանկություն, հանելով դիմակս, երբեմն զոհաբերելով անհատականությունս , որը ժամանակ առ ժամանակ սահմանափակում է իմ էությունը: Ես իսկական եմ, այնպիսին եմ, ինչպիսին, որ դուք ինձ ճանաչում եք: Աշխատում եմ մնալ երեխա, որովհետեւ չեմ ուզում ծանրաբեռնել ինձ դիմակներով: Շնորհակալ եմ, որ իմ երեխա լինելը ձեզ չի խանգարում:
пятница, 15 марта 2013 г.
- Ախ, վայ նրան, որ չապրեցին ու չտեսան
Ընթերցելով Չարենցի ստեղծագործությունները `անհնարին է չնկատել ստեղծագործական բուռն խառնվածքի դերը նրա գեղարվեստական հետաքրքրությունների եւ առնչությունների անընդգրկելի լայնությունը: Չարենցը խենթ, պոռթկուն, ինքնատիպ, անսովոր զգայարաններով անհատականություն է: Նրա ստեղծագործությունները փոթորկուն են, ռոմանտիզմով լի, մտածելակերպը` ռեալ վերլուծական:
«Ութնյակներ արեւին» ... Կարծես վառ գույներով նկարների մի շարք լինեն, բոլոր նկարների մեջ կարմիր, նարնջագույն սիմվոլներ, ընդգծված սեւով, սիրով, տենչանքով, փիլիսոփայությամբ, կրքով, կենսասիրությամբ: Այստեղ արտահայտված է նրա սերը կյանքի հանդեպ, նա արեւն ընտրել է որպես հավերժության սիմվոլ, արեւը որպես կին, որպես ջերմություն `առանց որի չի լինի եւ կյանք: Արեւը համադրելով աշխարհին, ընդգծում է կյանքի քաղցրությունը, առաջարկելով ապրել վառվելով, նվիրումով առանց ափսոսանքի: Ութնյակներում Չարենցի կիրքն է, ուղեղը բորբոք, կրակուն: Աշխարհի, հայի ցավն է, ոսկեծուփ հեղեղներ արյան , բայց միեւնույնն է, կյանքը շարունակվում է լույսի, արեւի շնորհիվ, նույն անուշ աշխարհի վրա `...
Ութնյակների միջոցով գրողը նաեւ արտահայտում է իր սերը ծաղկունքի, բնության հանդեպ `առաջարկելով ապրել եւ մեռնել, սիրել եւ տառապել, ծնվել եւ խանդավառ լինել: Ապրել սպառվելով եւ վերածնվելով: Ապրել ապրելով:
Վառվում է շոգ կաթսաներում կյանքը քուրա -
- Ախ, վայ նրան, որ չապրեցին ու չտեսան:
суббота, 9 марта 2013 г.
Շնորհավորում եմ ` դրսում գարուն է
Շնորհավորում եմ ` դրսում գարուն է:
Լռել եմ, չեմ գրել երկար ժամանակ, ինձ համար կարծես հավերժություն: Լռել եմ, բայց անդադար մտածել, վերլուծել, ապրել եմ:
Տարօրինակ բան է ճակատագիրը, վերցրեց ու մի հարթությունից շպրտեց մի այլ հարթություն` որտեղ ցավերս ամոքելով սկսեցի հարմարվել եւ հարմարեցնել այդ հարթությանը ինքս ինձ:
Ինձ հետ սերն էր: Նա հավերժ է, եթե թողել է արմատներ, նա հավատարիմ է: Սերը, ինչպես ծաղկած գարունը, ոչինչ չի պահանջում, նա կիսվում է զոհաբերում, տրամադրում. ծաղկում է անպաշտպանվածությունում:
Ինձ հետ երջանկությունն էր. իմ ներսի դասավորվածությունը անկախ որեւիցե արտաքին պայմաններից: Նա պարզապես կա, որովհետեւ երջանկությունը մարդն է եւ երջանկությունը այնտեղ է, որտեղ կան ՄԱՐԴԻԿ:
Ինձ հետ մենակությունն էր շրջապատված ձեզանով, սիրով, անտարբերությամբ, երջանկությամբ, ընկերներով: Ես սովորեցի միայնակությանը: Գարունն էլ այդքան շրջապատված, սիրված իր զարթոնքը միայնակ է ապրում:
Ինձ հետ փաստն էր` նա գարնան հետ ոչ մի կապ չունի:
Ինձ հետ ճշմարտությունն էր, որը հաշվի չի նստում տարիքի, ցանկությունների, երազանքների, սպասելիքների հետ: Մենք չունենք այլ տարբերակներ իրականությունը ճանաչելու, քան սեփական ուղեղով եւ զգայարաններով: Կյանքը, ինչպես եւ գարունը, իդեալական չէ, որովհետեւ շարունակվում է փոփոխվել:
Այս լռության մեջ `շրջապատված աղմուկով, բարի խոսքերով, երաժշտությամբ, լացով, ծիծաղով, անտարբերությամբ, բարությամբ, բարությամբ ու էլի բարությամբ հասկանում եմ ` կյանքը ծաղկում է վտանգի մեջ ` ինչպես գարունը, անկախ ժամանակի, ջերմաստրճանի, սիրո:
Շնորհավորում եմ ` դրսում գարուն է:
Подписаться на:
Сообщения (Atom)