суббота, 31 марта 2012 г.

Ես,Դու,Նրանք,Մարդկությունը...



Բնության ներքին կյանքը ես եմ,մարդը,հոգին...և եթե ինչ որ բան եմ ուզում հասկանալ բնության մեջ` պարզապես խորասուզվում եմ իմ ներսը: 

Ինչու մենք գարնանը չենք սիրում ձմեռը,ձմռանը` աշունը...?

Հնարավորն չէ նույնը, միանմանը հավերժ սիրել :  Ինչու է այդպես??? 

Երբ փոքր էի,ուզում էի ունենալ հավերժ,երբեք չջարդվող խաղալիք:Մի օր հասկացա`այդպիսի խաղալիք պարզապես չի լինում:

Կամաց-կամաց մեծանում ենք` ես և հոգիս,մարդը ` հասկանալով,որ հավերժ խաղալիքը և տարվա հավերժ ժամանակը հենց մեր մեջ է ներդրված:Եվ միայն հասունանալը, իմաստնանալը կախված է տարբեր միջավայրերից:Եվ այդ միջավայրերում մենք տարբեր  ենք արտացոլվում: Ես,Դու,Նրանք,Մարդկությունը...

Ես,Դու,Նրանք,Մարդկությունը...

3 комментария:

  1. Շատ հետաքրքիր մտացելակերպ ունես:Ինձ շատ դուր եկավ քո մտքերը:Այդպես շարունակի շատ ապրես:

    ОтветитьУдалить
  2. Շահանե ջան, ճիշտ ուղու վրա ես. չկա ոչինչ՝ քո ներսից դուրս :) Ինչ ուզում ես ճանաչել էս կյանքում, կարող ես ճանաչել քո ներսին լսելով: Քեզ հաջողություն էդ հետաքրքիր ճամփորդության մեջ:

    ОтветитьУдалить